Klaryski Kapucynki

bł. Laurencja Longo

Neapol – razem ze swym mężem Janem – dostojnikiem na dworze króla Ferdynanda Katolika, przybywa z Hiszpanii Maria Laurencja Longo. Prawdopodobnie wskutek otrucia przez służącą, jest sparaliżowana. Z trudem decyduje się na tę podróż, a gdy jej mąż w rok później musi wracać do kraju, nie jest już w stanie jechać razem z nim. W roku 1509 umiera jej mąż. Ona sama wiedzie pobożne życie i pewnego razu udaje się do sanktuarium w Loreto, gdzie zostaje cudownie uzdrowiona. Po powrocie do Neapolu oddaje się kierownictwu duchowemu świętego Kajetana z zakonu Teatynów. Zapoczątkowuje dzieło miłosierdzia – szpital dla „nieuleczalnych” (Incurabili). Jest to dzieło skierowane na posługę ubogim, którzy z powodu braku funduszy nie mogą się leczyć, prostytutkom cierpiącym na choroby weneryczne oraz innym cierpiącym, którym wraz ze swymi przyjaciółkami Maria niesie pomoc i słowo pokrzepienia. Tymczasem okazuje się, że ojcowie Teatyni nie mogą już dłużej z powodu nawału pracy posługiwać tym pobożnym niewiastom. Maria prosi Ojca św., by wyznaczył jej i jej współpracownicom duchowych kierowników. Zostają nimi Bracia Mniejsi Kapucyni, którym w zamian za posługę oddaje im na klasztor część budynku szpitalnego. Początkowo Maria i jej siostry żyją według trzeciej Reguły Zakonu Franciszkańskiego, potem jednak ona sama i niektóre z nich chcą oddać się całkowicie kontemplacji, wejść w większą zażyłość z Oblubieńcem, któremu się oddały. Wybierają Regułę św. Klary z zamiarem powrotu do źródeł i pierwotnej gorliwości, a będąc pod kierownictwem Kapucynów nazywają się Klaryskami Kapucynkami. Życie swe opierają na Regule św. Klary, Konstytucjach św. Kolety – francuskiej reformatorki klariańskiej oraz na Konstytucjach i zwyczajach Braci Mniejszych Kapucynów. Prowadzą życie bardzo surowe, ugruntowane w miłości Jezusa Chrystusa i miłości wzajemnej. Po Italii, potem po Hiszpanii, Klaryski Kapucynki rozprzestrzeniają się zakładając nowe fundacje, ale często także powstają nowe klasztory w sposób podobny do tego pierwszego klasztoru z Neapolu. To znaczy; kilka pobożnych kobiet, żyjących Trzecią Regułą Franciszkańską w pewnym momencie decyduje się na klauzurę i przyjmuje Regułę św. Klary. Na przestrzeni lat Zakon wydaje owoce świętości – Siostry, które szczególnie odznaczają się duchem wiary. Spośród nich kanonizowana już św. Weronika Giuliani, a także beatyfikowane: bł. Maria Laurencja Longo, bł. Maria Angela Astorch, bł. Maria Magdalena Martinengo, bł. Floryda Cevoli, Błogosławione męczennice hiszpańskie, które poniosły śmierć w 1936 roku (Maria Felicidad Masia Faragut, Maria Jesus Masia Faragut, Maria Veronica Masia Faragut, Isabel Calduch Rovira, Milagros Ortells Gimeno), a także jedna z męczennic II Wojny Światowej nasza polska bł. Maria Teresa Kowalska oraz sługi Boże i zmarłe w opinii świętości: Angela Serafina Prat, sł. B. Passitea Crogi, Marta d`Orason de Cadenet, Łucja Ferrari, sł. B. Urszula Michaela Morata, sł. B. Franciszka Ticchi, M. Klara Kaufstein, Czcigodna sł. B. Maria Consolata Betrone, sł. B. Maria Konstancja Panas.

Scroll to Top