Należymy do Zakonu św. Klary. Nazywamy się popularnie Kapucynkami, ponieważ, jako zakon żeński, podlegamy duchowej opiece Braci Mniejszych Kapucynów. W Polsce Klaryski Kapucynki zaistniały dzięki bł. O. Honoratowi Koźmińskiemu – kapucynowi (1829 – 1916). Fundacja klasztoru w Ostrowie Wlkp. powstała w 1961 r. Jako duchowe córki św. Klary zachowujemy Regułę św. Klary według pierwotnego ducha, określonego w jej Testamencie. Podstawą naszej duchowości są słowa św. Klary, która w swej Regule poleciła „zachowywać świętą Ewangelię Pana naszego Jezusa Chrystusa, żyjąc w posłuszeństwie, bez własności i w czystości”.
Klaryski Kapucynki kontynuują styl życia zapoczątkowany przez św. Klarę. Franciszek i Bracia przemierzali świat, niosąc Dobrą Nowinę, podczas gdy Klara i jej Siostry dzieliły to samo powołanie, ale na wzór Maryi, która pełniła swoją szczególną misję, pozostając w zaciszu swego domu.
Podobnie Klara i jej duchowe córki trwały i nadal trwają razem z Nią na nieustannej modlitwie, aby wstawiać się za świat. Siostry, pozostając w klauzurze, zgodnie z zaleceniem Kościoła, „zachowują zawsze, choćby nagliła konieczność czynnego apostolstwa, wyborną cząstkę w Mistycznym Ciele Chrystusa… Bogu bowiem składają doskonała ofiarę chwały, a ludowi Bożemu dodają blasku… i przyczyniają się do jego wzrostu dzięki tajemniczej płodności apostolskiej” (Sobór Vat. II) Centrum naszego życia kontemplacyjnego jest liturgia, przede wszystkim udział w Eucharystii i Liturgii Godzin, którą odmawiamy w całości.
Za przykładem św. Franciszka i św. Klary z wielką pobożnością czcimy Jezusa obecnego w Najświętszym Sakramencie i uwielbiamy Go jako duchowe ognisko wspólnoty. Codziennie mamy godzinę adoracji przed wystawionym Najświętszym Sakramentem, a w każdy Pierwszy Czwartek miesiąca mamy całodobową adorację . Życie duchowe nie ogranicza się do udziału w samej tylko Liturgii, dlatego równie ważne miejsce zajmuje w naszym życiu medytacja i modlitwa osobista. Nasza Reguła zaleca nam, aby poświęcić medytacji przynajmniej dwie godz. dziennie. Cechą charakterystyczną Rodziny Franciszkańskiej – do której należymy – jest życie wspólne w duchu braterstwa. Fundamentem franciszkańskiego braterstwa jest misja pokoju. Franciszek miał „odbudować Kościół”, który wówczas cierpiał z powodu walk i podziałów, właśnie poprzez wprowadzanie pokoju. Nowy styl życia Franciszka miał polegać zasadniczo na konkretnych postawach przebaczenia, miłosierdzia i bezinteresowności.
Jednym z wymiarów życia wspólnego jest praca, którą tak Franciszek jak i Klara uważają za „łaskę Pańską” . Praca jest nieodłącznym warunkiem naszego życia w ubóstwie i pokorze i godnym środkiem zarabiania na życie. Jest również posługą siostrzaną i sposobnością praktykowania miłości na zewnątrz. Naszym głównym zajęciem jest szycie i haft, zarówno ręczny jak i maszynowy. Haftujemy ornaty, stuły, bieliznę kielichową. Wykonujemy także paramenty liturgiczne ręcznie malowane. Robimy różańce. Pracujemy w ogrodzie. Oczywiście, zajmujemy się też pracami „domowymi”.
